Kwatera główna NATO w czasie zimnej wojny

Dzisiaj mieliśmy okazję udać się do dawnej kwatery głównej NATO w Cannerberg, która została ponownie otwarta po latach reorganizacji. NATO wykorzystywało kamieniołom jako kwaterę wojskową i szkoleniową, a od 1956 roku kompleks podlegał ustawie o tajemnicy państwowej.

NAVO-hoofdkwartier Cannerberg / Joint Operations Centre (JOC) - ciekawa a zarazem nietypowa propozycja do zwiedzenia, to kwatera Główna NATO Cannerberg / Centrum Połączonych Operacji, zlokalizowana za Château Neercanne na południe od Maastricht, na granicy z Belgią, która była w czasie zimnej wojny centrum łączności i kwaterą główną NATO.

To w tym miejscu podczas zimnej wojny kręgi polityczne i wojskowe podejmowały niezbędne środki (zapobiegawcze), aby wykryć i oczywiście odeprzeć każdy zbliżający się atak ze strony Związku Radzieckiego. W tym celu w Europie Zachodniej utworzono szereg ultratajnych centrów dowodzenia. Jedno z tych centrów znajdowało się na południe od Maastricht, tak zwane Joint Operations Center (JOC). Część (o długości korytarza około ośmiu kilometrów) ogromnej sieci korytarzy między belgijską granicą a Apostelhoeve została wytyczona i przekazana NATO na długoterminową dzierżawę przez Het Limburgs Landschap. W tym kamieniołomie utworzono w największej tajemnicy centrum dowodzenia.

W wyniku wzmożonych napięć w okresie zimnej wojny w 1963 r. kwatera główna była stale obsadzona, dzień i noc, siedem dni w tygodniu. Kompleks był ważnym ośrodkiem komunikacyjnym dla NATO. Koordynowano tam operacje obrony powietrznej i ofensywne dla północnej części Niemiec Zachodnich. Duża część północno-zachodniej przestrzeni powietrznej Europy była stale monitorowana. Każdy ruch samolotu został zmapowany i zbadany, aby określić stopień przygotowania lub przeprowadzenia wrogich działań.

Kiedy NATO opuściło kamieniołom w 1992 roku, doszło do poważnego skażenia włóknami azbestu. Następnie przeprowadzono gruntowne sprzątanie, podczas którego „rozebrano” całą kwaterę główną. To, co pozostaje, to imponujące ruiny tego podziemnego świata.

Podczas wycieczki z przewodnikiem można zapoznać się z tą niezwykłą historią.

O kompleksie w liczbach:

Głębokość do 50 metrów pod ziemią;
Powierzchnia łącznie ± 6,75 ha;
8 km korytarzy;
400 biur;
51 toalet, 31 pisuarów, 27 pryszniców i 75 umywalek;
4482 świetlówek;
2 restauracje - kuchnia restauracji samoobsługowej mogła pomieścić 600 posiłków;
1 salon fryzjerski;
3-dołkowe pole golfowe ze sztuczną trawą;
2003-2012: Rekultywacja azbestu.